….Μπαίνω στο σπίτι και αφήνω τις σακούλες πάνω στο καναπές. Κοιτάζω την ώρα. 14.45 Σαββάτο μεσημέρι…Πόσο μου στοίχισε άραγε αυτό το shopping therapy? Την ίδια στιγμή πέφτουν οι μισές σακούλες στο πάτωμα. Δεν χωράνε στο φάρδος του καναπέ. Τις σηκώνω και τις ακουμπάω πάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας. Ότι μπορεί να χρειάζεται μια γυναίκα. Από εσώρουχα μέχρι κρέμα προσώπου. Δεν μπαίνω καν στο κόπο να τις ανοίξω, πόσο μάλλον να κάνω τον λογαριασμό. Τι μου έφταιγε και ξέσπασα στα ψώνια? Κατεβαίνω τις σκάλες που οδηγούν στην κουζίνα….
…..Κοντεύει έξι. Μετά από μισό μπουκάλι ούζο εγώ, και αρκετά ποτηράκια τσίπουρο εκείνος, (διαφορετικά γούστα βλέπετε), έχω έρθει σε κατάσταση ευθυμίας. Οι σοβαρές συζητήσεις, έχουν μετατραπεί σε χαζά πειράγματα, γέλια, τραγούδια και ξαφνικές χορευτικές στροφές σε αγαπημένα ρεφρέν…..
Τελικά ότι δεν κατάφερε να κάνει το shopping therapy το κατάφερε η συντροφιά του. Τον κοιτάζω στα μάτια, αλλά δεν τολμάω να του το πω. Βλέπω την ευτυχία στα μάτια του, αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω. Όταν έχεις πονέσει, δεν τολμάς να ονειρευτείς. Μου αρκεί που είναι εδώ και είμαι καλά. Μου αρκεί που υπάρχουν στιγμές που ρουφάω πραγματική ευτυχία……
5 σχόλια:
Να του το πεις, για να μπορέσεις να ονειρευτείς ξανά.
nikolas ευχαριστώ για την συμβουλή. Δεν χρειάζεται να του το πω. Το διάβασε. Του άρεσε. Εγώ όμως κρατάω τις "άμυνές" μου.
Πόσο, ΠΟΣΟ βαθειά την έχετε κρυμμένη την τρυφερότητα εσείς οι αιγόκεροι, πόσο....
Μακάρι να είναι πολλές αυτές οι στιγμές ευτυχίας σου πεταλουδίτσα μου, και να τις αναγνωρίζεις-να τις ευχαριστιέσαι όλες στην ώρα τους..!
Να του το πεις κι'ας τόχει καταλάβει. Να το λες συνέχεια. Σ'όλους όσους αγαπάς. Αύριο μπορεί να χτυπήσει τη γη κομήτης και να φύγουμε χωρίς νάχουμε πει "σ'αγαπώ" τόσα και σε τόσους όσους θα θέλαμε.
Είναι μιά συνήθεια, μιά "συμφωνία" χωρίς λόγια, που κάναμε με τον (νυν)άντρα μου. Να το λέμε κάθε φορά που χαιρετιόμαστε το πρωί, κάθε φορά που καληνυχτιζόμαστε το βράδυ και κάθε φορά πριν κλείσουμε το τηλέφωνο.
Οσες φορές και να το πούμε, όσες φορές και να το ακούσουμε, ποτέ δε θάναι αρκετό. :)))
Σ'ΑΓΑΠΩ !!!!!!!!!
Καταραμένες "άμυνες"!
Τρισκατάρατες εσείς επιθέσεις που τις δημιουργήσατε και τις συντηρείτε!!!
Δυο στίχοι:
"... κι αν ειναι ψέματα, τί σημασία;
Κι αν είν' για λίγο, αχ, τι αδικία!..."
Δε θα γράψω να λες το "έγινες το βάλσαμο" ή όχι.
Η πρότασή μου είναι η εξής, και σε παρακαλώ δώσε σημασία, γιατί καμμια φορά όταν βιαζόμαστε απαντάμε σε λάθος ερώτηση:
Τί είναι αυτό που εσένα προστατεύει και συντηρεί;
Τί θέλεις να υπερασπίσεις με άμυνες και επιθέσεις;
Αν απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις, με βεβαιότητα θα ξέρεις, πιότερο εσύ από κάθε έναν μας που σχολιάζει αυτά που διαβάζει απ' αυτά που γράφεις, αν χρειάζεσαι την τόλμη να ονειρεύεσαι ή όχι.
Σ' αφήνω χόρο για να γραψείς νοερά εσύ την τελευταία γραμμή αυτού του σχολίου.
Δημοσίευση σχολίου