Τρίτη, Απριλίου 18, 2006

Ο έρωτας περνάει από το στομάχι!!!

Περνάει ο έρωτας από το στομάχι? Μια ερώτηση που στις μέρες μας φαντάζει λίγο αφελής. Μήπως οι παλιοί που το λέγανε ξέρανε κάτι παραπάνω από εμάς?
Φαίνεται παράξενο τούτος μικρός παχουλός θεός με τις μικρές φτερούγες και το τόξο με τα βέλη του έρωτα να κάνει βουτιές μέσα σε ένα στομάχι.
Τα πράγματα δεν είναι έτσι όμως, η έννοια είναι μεταφορική. Υπονοώντας ότι κάποιος ή κάποια που έχει φάει καλό και νόστιμο φαγητό είναι πιο ευάλωτος στα ερωτικά μηνύματα. Και εδώ αξίζει να σκεφτούμε το θέμα και μελετώντας το αντικειμενικά να συμφωνήσουμε.

Σκεφτείτε έναν άνθρωπο που έχει εργαστεί όλη μέρα πίνοντας 2-3 καφέδες πιθανώς χωρίς ζάχαρη. Το σώμα του αρχίζει και χάνει την ισοτονικότητά του. Τα νεύρα τεντώνουν, το άγχος κυριαρχεί στη σκέψη του. Κάποιος τον φλερτάρει. Δεν είναι καν σε θέση να πιάσει το μήνυμα στον αέρα. Αντίθετα ένας άνθρωπος που έχει φάει ένα καλομαγειρεμένο φαγάκι όχι σε υπερβολική ποσότητα, έχει πιει 2 ποτηράκια κρασί και το οινόπνευμα τον έχει χαλαρώσει, δεν πιάνει μόνο τα ερωτικά μηνύματα, αλλά πουλιά στον αέρα. Βέβαια εκ του πονηρού σκεπτόμενοι λέμε μήπως αυτή η φράση εννοεί και άλλα πράγματα, όπως ότι το φαγητό έχει και αφροδισιακές ικανότητες και αν όχι όλα τα φαγητά, ορισμένα. Χρόνια γινόταν λόγος για τα στρείδια, για τη βοδινή ουρά, τα αμύγδαλα και ένα σωρό άλλα φαγάκια.

Αλίμονο, κυρίες και κύριοι, όλα είναι στο μυαλό μας και πουθενά αλλού. “Αν είναι να ‘ρθει θε να ‘ ρθει αλλιώς θα προσπεράσει»! Ομολογώ όμως ότι ορισμένα τρόφιμα αν και δεν έχον καμία αφροδισιακή ιδιότητα, το χρώμα τους ή το σχήμα τους σε παραπέμπουν σε κάτι ερωτικό. Σε κάνουν πολύ θετικό στα μηνύματα, όπως οι φράουλες με το υπέροχο χρώμα τους και το σχήμα καρδιάς, ο καπνιστός σολομός που παραπέμπει σε λεία και φίνα επιδερμίδα και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να μαγειρέψουμε κάτι ερωτικό. Αν μη τι άλλο, να δώσουμε εμείς πρώτοι τα ερωτικά μηνύματα με τον πιο απόλυτο τρόπο. Μαγειρεύοντας! Προσοχή όμως το ερωτικό φαγητό δεν θέλει περιπλοκές, δεν θέλει πολλά σκόρδα, δεν θέλει τσιγαριστά, θέλει γεύσεις αέρινες, φινετσάτες, πλούσιες από τη φύση τους.

Είστε έτοιμοι λοιπόν? Ας μπούμε στην κουζίνα να μαγειρέψουμε ερωτικά.

…….η συνέχεια στο επόμενο

(Από τον Ηλία Μαμαλάκη)

4 σχόλια:

Marina είπε...

Πολύ ωραίο το άρθρο και με βρίσκει σχετικά σύμφωνη. Οι άνθρωποι που απολαμβάνουν το φαγητό, απολαμβάνουν και τον έρωτα. Ομως αν μαγειρέψουμε κάτι ερωτικό δεν θα πεί ότι σώνει και καλά ο έρωτας θα μας χτυπήσει την πόρτα..υπάρχει και ο παράγων "χημεία" που δεν έχει να κάνει με μύδια, στρείδια ή τα κουλουράκια της γιαγιάς..

γιώργος είπε...

θα συμφωνήσω με το αν είναι θε να 'ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει...
μακάρι να ήταν τόσο απλό...
γι'αυτό λοιπόν μαγείρευε γι'αυτόν που αγαπάς, αλλά μην το δένεις και κόμπο ότι θα κάτσει...
καλημέρα και καλά μαγειρέματα...

Περί κουζίνας και όχι μόνο είπε...

Περιγράφω σκηνή από την πρώτη μου επίσκεψη στον καλό μου, την πρώτη μας συνάντηση ουσιαστικά, στην άλλη πλευρά του ωκεανού.
Είμαι στην κουζίνα και μαγειρεύω κρέας με μανιτάρια και κρέμα γάλακτος. Ξέρω οτι του αρέσουν τόσο το κρεμμύδι όσο και το σκόρδο και έχω λοιπόν τσιγαρίσει το κρέας με μπόλικο και από τα δύο.
Γυρνάει από τη δουλειά, μπαίνει στην κουζίνα και κάνει το χαρακτηριστικό "μμμμμμ". Μ'αγκαλιάζει και του λέω "μηηη, μυρίζω σκόρδο και κρυμμύδι".
Και κείνος μου απαντάει "και ποιός σου είπε οτι αυτά μυρίζουν άσχημα, αφού ξέρεις οτι εγώ τα λατρεύω και τα δύο. Μυρίζεις υπέροχα"

Αυτό είναι γιά μένα το ερωτικό φαγητό. Θα διαφωνήσω λοιπόν με τον κύριο Μαμαλάκη, ας έχει και σκόρδα και τσιγαριστά και από όλα. Αρκεί να αρέσει σ'αυτόν γιά τον οποίο το μαγειρεύουμε.

Butterfly είπε...

Καλησπέρα σε όλους :)

marina το ξέρω και συμφωνώ ότι πάνω απ΄ολα είναι η χημεία. Αυτό που εγώ λέω "κλικ".

yiorgo ποτέ δεν "δένω" κόμπους, εκτός εάν πρόκειται για ιστιοπλοικούς.

Doraki μου, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αρκεί να αρέσουν αυτά που μαγειρεύουμε σε αυτούς που αγαπάμε:) φιλάκια χχχχc