Υπάρχουν βράδια που λες θα πάρω μισό χαπάκι και θα κοιμηθώ. Εάν πάρω ολόκληρο θα είναι ένας βαθύς ύπνος χωρίς εφιάλτες. Εάν πάρω δύο? Πόσο θα κοιμηθώ? Θα ξυπνήσω άραγε όταν θα έχουν τελειώσει όλα? Πόσα πρέπει να πάρω για να τα σβήσω όλα από το μυαλό μου?
Δεν θέλω να σκέφτομαι πια τίποτα.
Όλα με πληγώνουν. Δεν θέλω, δεν μπορώ άλλο. Έχω κουραστεί.
Πατάς το κουμπί και κλείνεις την οθόνη….
…Άλλο ένα βράδυ με εφιάλτες…..
…..ΟΧΙ , δεν θα το πάρω. Ο εγωισμός μου είναι πιο δυνατός από όλα.
Θα κάνω delete και τα θα σβήσω όλα……ΟΛΑ.
13 σχόλια:
Μακάρι να σβήνανε με ένα απλό delete, αν δεν το καταφέρεις μάθε να ζεις μαζί τους, έτσι απλά.
Ειναι φορες που εχουμε αναγκη τον υπνο. Ενα ζεστο μπανιο, ενα ζεστο γαλα, ενα χαρουμενο κι ευκολο βιβλιο κι ο υπνος θα ρθει μονος του να σε ξεκουρασει. Δεν χρειαζονται χαπακια, ολο και καποιο τρικ θα βοηθησει.
Εχω γνωρισει απο κοντα τη φραση "θελω να κοιμαμαι για να μη σκεφτομαι".Κοιμησου οσες ωρες μπορεις κι οποια στιγμη νυσταζεις. Θα ρθει μονη της η στιγμη που θα χαλαρωσεις και θα βρεις να κανεις πραξη την πιο προσιτη για σενα λυση.
@roupis
καλως ήρθες:)υπάρχουν πράγματα που δεν θέλεις να ζεις μαζί τους πίστεψέ με.
@evelina ευτυχώς μου έμεινε αυτή :)
@αερικό
το ξέρω κι αυτό προσπαθώ και κάνω
Να μη σβήσεις τίποτα, όλα ΕΣΥ τα έζησες, είναι κομμάτια της ζωής σου, δεν τους αξίζει να τα παραπετάξεις, θα είναι σαν να πετάς ένα κομματάκι σου... Κράτα τα, ξεδιάλυνέ τα, τακτοποίησέ τα, εν ανάγκη απλά έχε τα κάπου να στέκονται και μην ασχολείσαι μαζί τους.
Για να προχωρήσεις μπροστά δεν χρειάζεται να σβήσεις τα παλιά και τα άσχημα, όλα αυτά σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα, κάθε μέρα είμαστε λιγο αλλιώτικοι απο χθές, λίγο δυνατώτεροι, γιατί διάφοροι...οδοστρωτήρες πέρασαν απο πάνω μας κι εμείς αντέξαμε!
Εδώ είμαστε, μια χαλιά στο πάτωμα, και μια βράχοι, ε?
Αντε, μόνο μπροστά έχει, πίσω δεν έχει. Πάρε βαθειά ανάσα-είδες? έμαθα (απο σένα) και στα λέω εγώ τώρα... (καλή μου!).
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που είχε ένα όμορφο διαμάντι. Το όμορφο αυτό διαμάντι παρουσίαζε, όμως, μια μικρή ατέλεια: μια γρατσουνιά στο κέντρο του.
Ο βασιλιάς κάλεσε διάφορους κόπτες πολύτιμων λίθων, διάσημους κοσμηματοτεχνίτες και τους ζήτησε να απαλλάξουν το πετράδι από τη γρατσουνιά. Μάταια όμως προσπάθησαν όλοι τους…
Ώσπου, μια μέρα, εμφανίστηκε ένας νέος άντρας που ανακοίνωσε ότι μπορούσε να κάνει το διαμάντι ακόμα πιο όμορφο από ό,τι ήταν και όλοι γέλασαν μαζί του. Όταν επέστρεψε, όμως, και παρουσίασε την πέτρα στο βασιλιά, πράγματι ήταν πιο όμορφη από ό,τι ήταν πριν. Στο κέντρο της είχε χαράξει ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο που το κοτσάνι του ήταν η παλιά γρατσουνιά….
Eίναι και αυτος ένας τρόπος να σβήσεις τις γρατσουνιές , ελπίζω κάτι να έκανε ...
Αν μπορούσαμε να τα σβήσουμε όλα, θα ήταν σαν να σβήναμε την ίδια μας τη ζωή.
Οτι έζησες ως τώρα, είναι απλά η αρχή αυτών που θα ζήσεις από αύριο. Οταν θα χαμογελάς ζώντας το, δεν θα είναι άσχημο να μην θυμάσαι το ξεκίνημα;
Τα πάντα έχουν ένα λόγο που συμβαίνουν. Δεν το καταλαβαίνουμε αμέσως, αλλά πολύ μετά, όταν βλέπουμε τα πράγματα από απόσταση.
Να χαϊδεύεις τις πληγές σου και να σκέφτεσαι οτι ΕΖΗΣΕΣ.
Μην με παρεξηγείται. Απλά είναι στιγμές. Τίποτε άλλο.
ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.
Να πετάξω εγώ τη σαχλαμάρα μου για τις στιγμές αυτές;
Λέω πως δεν είναι να σβήσεις τίποτα (αυτό που χρειάζεται) για να βρεις ανάπαυση.
Είναι ότι μάλλον εδώ και κάποιον καιρό, έχεις ξεχάσει να ζωγραφίσεις όμορφες εικόνες στη ζωή σου.
Ότι έχεις παραμελήσει τη φροντίδα σου με αυτά τα μικρά καθημερινά ή τα μεγάλα εορταστικά πράγματα τα οποία, είτε το καταλαβαίνουμε, είτε όχι, μας δίνουν λόγο να συνεχίζουμε και στήριγμα να ορθοποδούμε. Μπαίνουν μπροστά από όλα αυτά που θέλουμε να σβήσουμε και τα υπερνικούν με τη λάμψη τους. Γιατί ποιος αλήθεια δεν έχει μέσα στη ζωή του μουτζούρες και φωτιές να σβήσει;
Προχθές η καλή σου "ζωγράφισε" κάτι για εσένα, μα αν εσύ δεν αρχίσεις τη "ζωγραφική", συγκυριακή θα είναι η κάθε τέτοια χαρά και βραχύπνοη.
Συμπάθα το δασκαλίστικο ύφος. Δεν είναι τέτοιο στην πραγματικότητα, μα μπορεί να φαίνεται έτσι στο γραπτό. Τέτοια ξέρω πολλά να λέω, όχι γιατί τα διάβασα κάπου, μα γιατί έγω πρώτα απ' όλα τα είδα τόσες φορές.
Τώρα βέβαια, περιττά είναι όλα αυτά τα λόγια. Μέχρι να πάρουμε το κουράγιο που χρειάζεται για να αρχίσουμε τη ζωγραφική.
Νά 'σαι καλά.
Λοιπόν οι προλαλήσαντες μίλησαν σοφά. Πάντως επειδή εγώ είμαι ντιλιτόβια , εντάξει τίποτα δε σβήνεται , αλλά κατά κάποιον τρόπο ακυρώνεται. Το ντιλίτ δεν γίνεται με πόνο μόνο με απέραντο θυμό. και μπαααααααμ ντιλίτ και πάει. Φεύγει μπροστά από τα μάτια σου. Βρίσκεται κάπου σε έναν κάδο βέβαια αλλά εσύ δεν το έχεις συνέχεια μες στα πόδια σου.
Θύμωσε!
αν το κανεις....
πες και μενα πως γινεται...
φιλια...
μια χειρα που εχω σου την προσφερω παντως...τωρα,βοηθειας ειναι,παρηγοριας ειναι,θα δειξει...
αμα χρειαστεις μια χειρα λοιπον,ξερεις που θα με βρεις ;-)
Σας ευχαριστώ όλους και σας φιλώ :)
σου προτείνω ένα format μιας και με το delete θα σου μείνουν κάτι άχρηστα αρχεία στον σκληρό...σε εμένα πάντως δούλεψε...
good luck!
Δημοσίευση σχολίου