………..07.06.2006………..
23.10: Πρώτο τσίμπημα στην μέση…”δεν είναι τίποτα, θα περάσει”…
23.45: Τα τσιμπήματα έχουν μια “επαναληπτική τάση”, χεχεχε “δεν πειράζει θα κάνω ένα μπάνιο θα χαλαρώσω και θα περάσει”
00.39: Τα τσιμπήματα έχουν γίνει πόνος στο ισχίο και τον γοφό.
…………………
05.45: Ανοίγω τα μάτια και κοιτάω το ταβάνι. Εφιαλτική νύχτα. Δεν έκλεισα μάτι. Καμία στάση δεν με βόλευε για να κοιμηθώ. Όπως και να γύριζα πονούσα.
………
07.35: Mezulit
Οι συνάδερφοι με κοιτάνε και από την μια γελάνε για τον τρόπο που κινούμαι και από την άλλη με λυπούνται
08.45: Voltaten
10.00: Ο πόνος επεκτείνεται στο γόνατο και φτάνει μέχρι τον αστράγαλο. Αρχίζουν και μουδιάζουν τα δάχτυλα του ποδιού.
……….
Χθες μέσα στην ΙΚΕΑ: Μην καταβάσεις εσύ την ραφιέρα λέω στην Ε. έχεις πρόβλημα με την μέση σου. Θα στην κατεβάσω εγώ μαζί με την δική μου και θα τις πάω στο αυτοκίνητο.
……….
Καλά να πάθω για να νομίζω ότι είμαι ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΗ και μπορώ να κάνω σχεδόν τα πάντα και μάλιστα ΜΟΝΗ μου.
9 σχόλια:
Τώρα, ενα γερό χέρι ξύλο χρειάζεσαι, και μια αγκαλιά επίσης...με ποιά σειρά να στα δώσω δεν ξέρω...
Αυτοί όλοι, με το κεφάλι και τα δύο χεράκια και δύο ποδαράκια που υπάρχουν δίπλα μας, ξέρεις σε τι χρησιμεύουν? ε? για να μην νομίζουμε οτι είμαστε μόνοι μας, για να ζητάμε καμιά φορά και βοήθεια, για να γκρεμίζουμε και καμιά φορά τον τοίχο μας και να κλαίμε, όχι να γελάμε συνέχεια...
Να κρεβατωθείς ΑΜΕΣΩΣ και να πήξεις στην τηλεόραση για όλο το τριήμερο. Και άμα θες καφέ, ΠΕΣ να σου φέρω.
μπορείς να μου στείλεις λεπτομέρειες στο εμαιλ μου ?
φιλακι...
ξερω δεν θα κανει τιποτα...
αλλα ειναι με αγαπη...
απο μενα...
Ax βρε κακόμοιρη πεταλουδίτσα, για να βοηθήσεις τσουρούφλισες τα δικά σου φτερά!!
Σας ευχαριστώ όλους που με σκέφτεστε. Είμαι πολύ καλύτερα....
Λενομάκι μου, η Ε. μου είπε να κόψω τους καφέδες.Πειράζουν τα νεύρα μου λέει χεχεχε ΚΑΦΕΕΕΕΕΕΕ
καλησπέρα...
ελπίζοντας να είσαι καλύτερα, σου στέλνω τις ευχές μου για ανάρρωση...
καληνύχτα...
Σε νιώθω, άσχημο πράγμα ο πόνος της μέσης. Μα και συ βρε παιδί μου, αμάν πιά.
Περαστικά και όχι άλλες μαγκιές ε;
Φιλιά.
Ενας βελονισμος θα σε φερει στα ισια σου! Ρωτα κι εμενα! :-)
Έλειπα και τώρα είδα το post σου. Έχουν περάσει μέρες βέβαια και ελπίζω να μην χρειάζονται πια οι ευχές και να είσαι περδίκι. Αν όμως όχι… τα περαστικά μου!
Δημοσίευση σχολίου