Κυριακή, Ιουνίου 18, 2006

Αφιερωμένο στην Τασία

Δεν ξέρω γιατί μες τα δάκρυά μου σε θυμήθηκα σήμερα γλυκιά μου.
Ίσως γιατί σήμερα σε είχα τόση ανάγκη.
Έφυγες νωρίς.
Μ άφησε μόνη. Πάνε 14 χρόνια από τότε.
Έκανα πολύ καιρός να το ξεπεράσω. Νομίζω πως ακόμα και τώρα δεν το έχω πολυδεχτεί. Σε ανέφερα χθες βράδυ σε μια συζήτηση που είχα μαζί του. Μην με ρωτήσεις τι, πως και γιατί. Δεν θυμάμαι.
Μαλώναμε μικρές. Μαλώναμε και ξαναγαπιόμασταν. Κι όταν μεγαλώσαμε και γίναμε “γυναίκες” ήρθαμε πιο κοντά. Αχώριστες πολλά καλοκαίρια…, δεν ξέρω κι εγώ πόσα.
…..Θυμάσαι εκείνο το κίτρινο φουστάνι που λάτρευα και που όταν πια δεν μου έκανε στο χάρισε η μαμά μου, κι εγώ στο πήρα πίσω? Και μαλώσαμε για άλλη μια φορά…..
“Θα έρθω την άλλη βδομάδα” μου είπες. “Θέλω να σε δω έγκυο. Μου έχεις λείψει. Γιατί τον παντρεύτηκες αυτόν τον μ….” Ποτέ σου δεν τον χώνεψες.
Δεν ήρθες ποτέ. Μόλις είχες γίνει 21. Κι έφυγες. Μας άφησες όλους πίσω κι έφυγες. Το ξέρω πως δεν το ήθελες γλυκιά μου. Δεν έφταιγες εσύ. Άλλος ήταν μεθυσμένος.
Μακάρι, μακάρι να ήταν αλλιώς. Ας ήσουν εδώ κι ας μαλώναμε.

9 σχόλια:

lemon είπε...

(αγκαλίτσα)

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

μακαρι...
μακαρι να 'ταν αλλιως...
μακαρι...

NinaC είπε...

Κι άλλη αγκαλίτσα...

Περί κουζίνας και όχι μόνο είπε...

Μιά αγκαλίτσα κι'από μένα, γιατί όσες και νάχεις δεν είναι ποτέ αρκετές. :)

Ανώνυμος είπε...

εισαι τυχερη που ζησατε πραγματα μαζι.... για οσο....
να εισαι καλα (και να την θυμασαι παντα ετσι γλυκα) !!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

...
Ξέρεις ένα ξαφνικό φευγιό όσο άδικο και να ΄ναι , νομίζω πως είναι προτιμότερο από πολλά πολλά άλλα. Δεν το καταλαβαίνεις.

Όλα μέσα στη ζωή.. και οι μνήμες σου πολύ γλυκιές.

lemon είπε...

Ολες οι φίλες μου πέρασαν απο δώ, είδες (καινουργια μου!!) φίλη?
:)))

Butterfly είπε...

Ναι γλυκιά μου lemon το είδα Και σ΄ευχαριστώ.Όπως ευχαριστώ και όλες σας.
Φιλάκια
Σε όλες.
χχχχ

γιώργος είπε...

να είσαι πάντα εδώ να την θυμάσαι...
φιλιά...
καληνύχτα...