Κυριακή, Φεβρουαρίου 11, 2007

Τώρα εγώ να το ποστάρω αυτό ?

Έβαλα το σίδερο στην πρίζα για να σιδερώσω( είδες nikolas? Το κάνω κι αυτό που και που όταν δεν είμαι καλά) και είπα μέχρι να ζεσταθεί να ρίξω μια ματιά στο blog της φίλης μου της lemon.

Στεναχωρήθηκα…..

Όταν την βλέπω το πρωί «μουρτζούφλα» και την ρωτάω τι έχεις μου λέει ότι φταίει που δεν έχει πιει καφέ. Το καταλαβαίνω. Εγώ σηκώνομαι νωρίς, 6.10, πίνω τον καφέ μου και όταν φτάνω στην δουλεία είμαι σαν το σπουργίτι που τιτιβίζει όλη την ώρα. «Που την βρίσκεις τόση ενέργεια και διάθεση κάθε πρωί?» μου λένε όλοι .

Το ξέρω καλή μου lemon ότι κρυώνεις εκεί που κάθεσαι. Εσύ όμως ξέρεις ότι έχω σιχαθεί πλέον το θέμα του κλιματισμού στο κατάστημα? Όλοι έρχεστε σε μένα και γκρινιάζετε λες κι εγώ είμαι αυτή που κάθε φορά που κάνουμε μια βελτίωση για τον καταραμένο τον κλιματισμό (και που ΝΑΙ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ δεν πέτυχε), φταίω εγώ.

Όλοι έρχεστε σε μένα και γκρινιάζετε για τα πάντα. Από τον κλιματισμό και τον καφέ στην κουζίνα, μέχρι το πόσο σας τρέχουμε για όλα. Κι εγώ πρέπει να ως δια μαγείας να σας λύσω όλα τα προβλήματα, ακόμα και να πάρω τηλέφωνα εκεί που δεν μπορείτε να βγάλετε εσείς άκρη. Ναι θέλω να είστε όλοι καλά. Θέλω τις καλύτερες συνθήκες εργασίας για όλους μας. ΝΑΙ για πολλά έχετε δίκιο. Το ξέρω.

Αλλά έχω κουραστεί. 22 χρόνια σ΄αυτή την δουλειά με κούρασαν. Θέλω κι εγώ να έρθω το πρωί στο γραφείο και να κάνω ότι κάνουν όλοι οι υπόλοιποι που έχουν την αντιστοιχεί θέση με μένα. Τ Ι Π Ο Τ Α !!!!! Να κρατάω απλά το στυλό μου και να υπογράφω. Να σηκώνω την προσωπική μου γραμμή μόνο και να απαντάω μόνο σε αυτήν. Και να γυρίζω στο σπίτι μου ήρεμη, για να μπορέσω να δω κι εγώ το παιδί μου και την προσωπική μου ζωή.

Τώρα θα μου πεις τι μου φταις εσύ και τα λέω όλα αυτά.

Ίσως νιώθω λίγες τύψεις που ένας από τους λόγους που δεν βγήκες την τσικνοπέμπτη ήταν και η κούραση και η απογοήτευση της δουλειάς.

SORRY γλυκιά μου. Τα άκουσες εσύ τελικά για όλους σας.

Υ.Γ.: Τώρα εγώ να το ποστάρω αυτό όπως είπες κι εσύ?

3 σχόλια:

lemon είπε...

Καλά, μακάρι να έφταιγες εσύ για οτι με στεναχωρεί στη ζωη μου, να τα άκουγες μια-που σου έχω και θάρρος, και να περνούσανε όλα...
Που θα πάει, θα ησυχάσω κάποτε, κι εσύ επίσης! (ή λες να μην μπορέσουμε να ηρεμήσουμε ποτέ?)
:)

snikolas είπε...

Αυτό είναι! Χαρωπή νοικοκυρά! Και σίδερο και δουλειά και νεύρα και όλα!!! :)
Πάντως είναι φορές που όλοι έχουμε τις κακές μας. Το χειρότερο είναι φυσικά που ξεσπάμε σε λάθος άνθρωπο. Ευτυχώς που συνήθως αυτός ο λάθος άνθρωπος είναι φίλος και μας το συγχωρεί.

lemon είπε...

Πεταλουδίτσα, βάλε φόρμες και αθλητικά παπουτσια και τρέχα να δεις την πρόσκληση που σου έκανα...!