...ΤΟ ΧΑΟΣ...

Εδώ και βδομάδες, κάθε φορά που μπαίνω στο σπίτι μου «σαλτάρω»!!!!

Το κοιτάζω και σκέφτομαι πως αυτό δεν είναι το «δικό» μου σπίτι.

Θεέ μου είναι δυνατόν?!!!

Βόμβα έχει πέσει εδώ μέσα?

Κλείνω τα μάτια και προσπερνάω το σαλόνι….( δεξιά ο καναπές γεμάτος ασιδέρωτα ρούχα, μου κλείνουν το μάτι για να τα προσέξω, αλλά εγώ τα προσπερνάω κάνοντας πως δεν τα βλέπω) και κατεβαίνω τις σκάλες.

Παρένθεση: Το σπίτι μου είναι τελείως ανάποδο σαν τον πρώην σύζυγό μου. Πάνω το σαλόνι και κάτω οι λειτουργικοί χώροι.

……………………………………………………………

(Τρία τέταρτα αργότερα)

Ορίστε δεν μου φτάνουν τα δικά μου προβλήματα, δεν μου φτάνει η κατάθλιψή μου, δεν μου φτάνει το άγχος μου, ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ

Δεν αντέχω άλλο. Ούτε ένα post δεν σ΄αφήνουν να κάνεις. Ούτε να γράψεις, ούτε να εκφραστείς, ούτε να εκντονωθείς. ΓΙΑΤΙ?

Τι έχω? Γράφει έξω από την πόρτα μου Ψυχολόγος-ψυχαναλύτρια? Σύμβουλος γάμου? (ποιος ΕΓΩ??????? Με έναν διαλυμένο γάμο?)

Ορίστε πάει και η έμπνευση, πάει και η διάθεση για εκτόνωση πάνε κι όλα. Ας τον άνεμο πια (για να μην βρίσω όπως βρίζω συνήθως και χάσετε κάθε ιδέα για το άτομό μου)

........................................................................

Υ.Γ.: Η συνέχεια του ΧΑΟΥΣ άλλη φορά....