Τρίτη, Δεκεμβρίου 15, 2009

ΑΝΟΗΤΕΣ ΑΓΑΠΕΣ

Τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
άντε ξανά τα ίδια τα ίδια απ' την αρχή
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα
έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 07, 2009

"ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΗΣ ΡΑΝΙΑΣ"


Αν η ζωή είναι χορός, μερικές φορές, στη δίνη των στροβιλισμών της χάνουμε την ισορροπία μας και πέφτουμε. Και μερικές φορές η πτώση στο έδαφος είναι τόσο σκληρή, που νο...μίζουμε ότι όλα έχουν τελειώσει. Αλλά η φράση «Όλα έχουν τελειώσει» είναι ανεφάρμοστη στο σύμπαν όπως το ξέρουμε. Ποτέ όλα δεν έχουν τελειώσει. Κι αν μερικές φορές πέφτεις, το καλύτερο που έχεις να κάνει είναι να ξανασηκωθείς και να συνεχίσεις. Μέχρι το τέλος.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 06, 2009

Last Christmas

ΠΡΟΔΙΔΩ ΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΥ!!!!!!! (που θα έλεγαν και κάποιοι!!!)

2 Χρόνια μετά


2 χρόνια πέρασαν. Εδώ πριν δυό χρόνια έβγαζα τα εσώψυχά μου. Τώρα, 2 χρόνια μετά, διαβάζω κάποια και... δεν θα πω δακρύζω, απλά κλαίω.
Ορισμένα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Ορισμένα έχουν παραμείνει τα ίδια. Σαν τα στάσιμα νερά μιας λίμνης.
Η Lemon είναι πλέον μόνιμη κάτοικος Αθηνών. Πρέπει να έχω κι αυτήν 2 χρόνια να την δω. Η ξανθιά φίλη μου, μου στέρησε την χαρά και το δικαίωμα να την λέω ξανθιά. Έγινε μια κοκκινομάλλα!!!!!!! Εξακολουθεί παρόλα αυτά να αποτελεί από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στην ζωή μου. Μετά την κόρη μου φυσικά, η οποία θα κλείσει τα 18 σε 1 μήνα.
Η δουλειά "πήρε τα πάνω της". Με περισσότερα ζόρια και απαιτήσεις.
Εκείνο το "Βομβαρδισμένο σπίτι" παραμένει το ίδιο.
Οι λάθος επιλογές στους άνδρες δεν σταμάτησαν ποτέ.
'Ενα από τα πολύ καλά και όμορφα πραγματα που έλαβαν χώρα στην διάρκεια της απουσίας μου, ήταν η επανασύνδεση με τους παλιους συμμαθητές της Γ λυκείου.
Μιά φορά τον μήνα, συνήθως κάθε πρώτη Παρασκευή, η ζωή παίρνει την πιο γλυκιά της γεύση, γίνεται ανέμελη σαν μικρό παιδί, και δεν μπορεί ΤΙΠΟΤΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, να χαλάσει αυτές τις στιγμές.....

Κάποιοι άνθρωποι κατάφερνα να καταλάβουν ξεχωριστή θέση στη ζωή μου και κάποιοι άλλοι να την χάσουν....

Κι εγώ είμαι ακόμα εδώ....